به نام او...

 

بیوگرافی م. مودب پور29/4/190

 

 

 

زادروز: ????

 

ملیت: ایرانی

 

نام‌های دیگر: سید مرتضی مودب پور

 

سال‌های فعالیت حدود: ???? تا کنون

 

آثار:

 

پریچهر، یلدا، شیرین، یاسمین، گندم، رکسانا

 

 

 

شخصیت ها، موقعیت ها، پیش آمد ها و در کل قالب اصلی آثار مودب پور مشابه و شاید بتوان گفت که هر اثر جدید کپی برداری از اثر قبلی است.

 

 

 

در اولین اثر یعنی پریچهر، راوی داستان(شخصیت اصلی)جوانی تحصیل کرده،دارای خلق و خویی طبیعی با شخصیتی جدی و از طبقه مرفه جامعه کنونی است.

 

 

 

همچنین نویسنده در اوایل داستان شخصیت دومی را با قالبی کمدی خلق می کند که از لحاظ موقعیت و فضای داستانی شرایط نسبتا" یکسان و مشابهی با شخصیت اصلی داستان دارد. نویسنده با بهره گرفتن از کاراکتر کمدی در داستان لحظات درام و غم انگیز را به شکلی متعادل و قابل تحمل جلوه می دهد و حتی در بخشهایی از این کاراکتر برای گریز از بن بستهای به وجود آمده در اثر شاخه به شاخه شدن و از دست دادن موضوع استفاده کرده.

 

 

 

دو شخصیت اصلی داستان با این خصوصیات که به آن اشاره شد در قالب دو دوست که رابطه فامیلی نیز با یکدیگر دارند در داستان ظاهر می شوند. رابطه دوستانه ای که آنها را در جریان داستان بسیار به هم شبیه و نزدیک ساخته.

 

 

 

نویسنده این دو شخصیت را قبل از وقوع حوادث و وقایعی قرار می دهد که در آینده ای نزدیک رخ خواهند داد.

 

 

 

در آغاز، داستان با ضرب آهنگ معمولی به مسائل حاشیه ای می پردازد تا اینکه سیل وقایع از راه می رسند و مسیر اصلی داستان مشخص می شود.

 

 

 

خط سیر داستان به صورت ماجرا های عاطفی و عاشقانه(که درون مایه اصلی تمام آثار نویسنده است) برای شخصیت های اصلی و فرعی شکل می گیرد تا جایی که برخورد اتفاقی شخصیت اصلی داستان با شخصیت محوری منجر به آشنایی می شود که این آشنایی باب تازه ای را می گشاید که همانا داستانی در دل داستان اصلی است.

 

 

 

این داستان خود شامل ماجرا ها و اتفاقاتی دیگری است، در فضایی متفاوت به صورت یک خاطره از گذشته ای دور که توسط شخصیت جدید بازگو می شود. بیشترین مانور فکری نویسنده هم بر روی همین کارکتر صورت می گیرد و نام داستان ها نیز از این شخصیت گرفته می شود. مانند پریچهر، یاسمین و... .

 

 

 

سپس دو ماجرا آمیخته با هم وبا فراز و نشیب های فراوان ادامه می یابند که در نهایت داستان با سرانجامی درام به پایان میرسد.

 

 

 

این مطالب ارائه دیدی کلی بود بر شخصیت ها و تا حدودی مسیر داستانی در رمان پریچهر.

 

 

 

اما بر استی اگر بخواهیم برای سه رمان دیگر اینچنین شرحی را بنویسیم در پایان کاری کاملا" مشابه را خواهیم داشت. زیرا همانطور که اشاره شد نویسنده در آثار بعدی خود با کپی برداری از ساختار شخصیتی و موضوعی رمان پریچهر، کاری مشابه را ارائه می دهد. در این رمانها شخصیت ها با همان اخلاق ها و منشها تنها با تغییر نام و جابجایی نقش ها حضور دارند.

 

 

 

شاید نویسنده با توجه به فروش نسبتا" خوب اثر اول خود در بازار رمان ایرانی سعی به ادامه مسیر خود بدون هیچ تغییر و با همان سبک و سیاق را داشته. زیرا زمانی که خوانده این نوع رمان به دنبال دومین اثر مودب پور رمان یاسمین را مطالعه می کند با محیط و چارچوبی مشابه اثر قبلی مواجه می شود که تمام ساختارها مجددا" در آن تکرار می شود.

 

 

 

اما در رمان یاسمین اینطور به نظر می رسد که نویسنده در این سبک داستان نویسی علی رقم تشابهات فراوان در حال طی مسیری تکاملی است .

 

 

 

فضاهایی طبیعی تر و نزدیک تر به واقعیت و همچنین وقایع نسبتا" معقول، برتری این اثر را بر داستان پریچهر ثابت می کند. می توان گفت نویسنده در این زمان به نقطه عطف داستان نویسی در سبک خود می رسد. و شاید هم همین دلایل باعث شد تا رمان یاسمین در بین پر فروش ترین رمان های ایرانی سال 80 قرار گیرد.

 

 

 

اما این روند تکاملی و پیشرفت چندان ادامه دار نیست. چنانکه در اثر سوم نویسنده یعنی شیرین شاهد اثری با قالب و ساختاری مشابه آثار قبل هستیم که فاقد نوآوری ها و جذابیت هایی است که یک اثر تکراری را تبدیل به اثری خواندی می کند.

 

 

 

شیرین داستانی است با همان شخصیت ها و موقعیت ها که این بار از دنیای واقعی پیرامون ما فاصله می گیرد و به مسائل ماوراءالطبیعه می پردازد. مسائلی که مودب پور در مقدمه کتاب به رویایی و غیر واقعی بودن آنها اعتراف کرده و غیر مستقیم اثر را صرفا" سرگرم کننده معرفی می کند.

 

 

 

اما نویسنده تا جایی در آمیختن مسائل حقیقی و تخیلی افراط می کند که داستان را رمز آمیز و خواننده را دچار سردرگمی می کند.

 

 

 

در نهایت داستان بدون هیچ حرفی برای گفتن در همان بعد تخیلی به پایان می رسد.

 

 

 

به طور کلی باید گفت هیچ یک از آثار بررسی شده در پی هدف یا روشن ساختن مسئله ای نیست. پرداختن به موضوعات کلیشه ای و بی هدف و تأکید بر آنها در سه رمان پیاپی دلیلی نمی تواند داشته باشد جز جلب بازار و برآورده کردن نظر خوانندگانی که از رمان انتظاری اینگونه دارند.

 

 

 

اما با توجه به استقبال کم خوانندگان از رمان شیرین بر خود نویسنده نیز این نکته آشکار شد که کش دار کردن بیهوده مجموعه چند داستان در صورتی که فاقد ارزش ها و خلاقیت ها باشند بی فایده بوده و منجر به شکست خواهد شد.

 

 

 

لذا این بار نویسنده در اثر آخر خود یعنی یلدا سعی می کند موضوعی مشخص و هدفدار را دنبال کرده و از ادامه دادن به داستانهایی که صرفا" جنبه سرگرمی دارند و در پایان نیز هیچ چیز نصیب خواننده نمی کنند پرهیز کند.

 

 

 

در رمان یلدا نویسنده داستان را به سمت پدیده ایدز سوق می دهد و با هدف مشخصی به طرح موضوع می پردازد.

 

 

 

به طور کلی یکی از توانایی های مودب پور قدرت برقراری ارتباط با مخاطب و بویژه نسل امروز است. نثر روان و عامیانه(قالب نثر تمام آثار نویسنده) که در داستان نویسی امروزی کمتر رواج دارد سبب شده تا خواننده نزدیکی بیشتری با داستان حس کند.

 

 

 

به دلیل اینکه راوی خود شخصیت اول داستان را بر عهده دارد، خود بخود خواننده نیز در هنگام مطالعه اثر، در قالب شخصیتی او قرار گرفته و حوادث و اتفاقاتی که برای این کارکتر روی می دهد خواننده را در برخورد مستقیم با ماجرا قرار می دهد.

 

 

 

به همین علت و با توجه به موضوع داستان(پدیده ایدز)با این لحن هشدار نسل امروز بهتر و دقیق تر در جریان مسئله قرار گرفته و به عمق فاجعه پی می برد.

 

 

 

همچنین از دیگر ویژگی های اثر می توان به مطرح کردن برخی ناهنجاری های اجتماعی توسط نویسنده اشاره کرد که به شکلی رک و بدون پرده به خوبی انجام گرفته است.

 

 

 

البته از این نکته هم نباید غافل شد که در موقعیت هایی خاص نویسنده در جدالی میان سنت و مدرنیسم قرار گرفته و نتوانسته آنگونه که باید با زمان و شرایط هماهنگ شود.

 

منابع

 

http://www.sokhan.com/show.asp?id=84054

 

http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%B1%D8%AA%D8%B6%DB%8C_%D9%85%D8%A4%D8%AF%D8%A8%E2%80%8C%D9%BE%D9%88%D8%B1

 

شرمنده اگه نقصی دیده می شه...