به نام او...
محسن چاوشی (مطالب خواندنی و جالب درباره محسن چاوشی)
محسن چاوشی بدون تردید یکی از محبوب‌ترین خواننده‌های پاپ است. او متولد سال 1358 در شهر آبادان است. در یک خانواده هشت نفری بزرگ شده و لیسانس حسابداری دارد و موفقیتش را مدیون لطف و محبت‌های مادرش می‌داند. با او گفتگویی انجام دادیم که گوشه‌هایی از آن را می‌خوانید. نسبت به آلبوم اولم تغییرات زیادی کردم، اون روزها خیلی کم سن و سال بودم، هیچ چیزی از دنیای موسیقی حرفهای نمی‌دانستم اما حالا دیدگاهم نسبت به موسیقی عوض شده است.
اوایل که کارم رو شروع کرده بودم، همه می‌گفتند از فلان خواننده تقلید می‌کنم اما رفته‌رفته صدای من پخته‌تر شد و خشی که با بالا رفتن سن و تمرین زیاد در صدایم ایجاد شد، باعث گشت صدایم از آن خواننده متمایز شود.
شاید خواننده مجاز نباشم اما تا به حال کار بدی را نخوانده‌ام. من برای موسیقی و مخاطبم حرمت قائلم و هیچ‌وقت حاضر نیستم کار ضعیفی را به آنها ارائه بدهم.
از اجرای ترانه «نفرین» بسیار پشیمانم البته من برای کار خانم حیدرزاده ارزش زیادی قائلم ولی به نظر من هیچ‌وقت یک عاشق نمی‌تواند معشوقش را نفرین کند چون او روزی انتخابش بود به همین خاطر با خواندن شعر«دستای من عمری نمک خورده دستای توئه، هر جوری نفرینت کنم آخر نانجیبیه» خواستم به نوعی آهنگ «نفرین» را جبران کنم.
در رابطه با گرفتن مجوز، بدشانسی آوردم. آلبوم اول من در آستانه گرفتن مجوز بود حتی چند اصلاحیه هم به آن وارد شده بود اما تنها چند روز مانده به انتشار آلبوم، کار روی اینترنت پخش شد البته در این رابطه خودم هم بی‌تجربگی کردم چرا که کار را دست چند نفر سپردم. آنها هم رفاقت را در حقم تمام کردند و کار را روی اینترنت گذاشتند.
قبلا اصلا آهنگ‌های با کلام را گوش نمی‌دادم و تنها موسیقی‌های بی‌کلام ریچارد کلایدرمن را گوش می‌دادم اما خب مدتی است به اصرار دوستانم کار سایرین را هم گوش می‌دهم. آلبوم جدیدم «یه شاخه نیلوفر» نام دارد که احتمالا تا چندی دیگر به بازار می‌آید. این آلبوم نسبت به کارهای قبلی‌ام فاخرتر است. در این آلبوم، هم راک خوانده‌ام، هم اسلو و ترانس. تنظیم آلبوم جدیدم بر عهده خودم است، البته کار شهاب اکبری هم خیلی خوب بود. من همین جا ازش تشکر می‌کنم، منتهی احساس کردم خودم بیشتر از سایرین از حال و هوای آلبومم باخبرم البته محمدرضا آهاری هم در تنظیم آهنگ‌ها کمک کرد. شعر آلبوم هم مانند گذشته برعهده حسین صفا، امیر ارجبین و اسلام محمدی است. آنها از دوستان بسیار نزدیک و صمیمی من هستند و با فضای کاری‌ام کاملا آشنا هستند.
با اینکه پیشنهادهای زیادی برای تنظیم و آهنگسازی سایر خواننده‌ها داشتم ولی ترجیح می‌دهم برای خودم کار کنم چرا که سبک من مختص به خودم است و نمی‌تواند کمک زیادی به دیگران بکند. از میان کارهای خودم به «عشق دو حرفی» و «برای پاییزی» و «متاسفم» علاقه بیشتری دارم. خیلی دوست ندارم از من عکس و تصویر جدیدی چاپ شود چرا که اگر من از خودم عکس و تصویری به بازار بدهم، مسئولان فکر می‌کنند من به دنبال مطرح کردن خودم به شکل غیرمجاز هستم.
مدتی قبل شایعه شده بود که می‌خواهم از ایران بروم در حالی که من هیچ‌وقت به این مسئله حتی فکر هم نکردم. من دوست دارم در مملکت خودمان و برای هموطنانم بخوانم تا در غربت... در مورد فیلم «سنتوری» و حواشی آن تا به حال حرفهای زیادی زده شده ولی آن چیزی که مسلم است، صدای من باعث عدم اکران این فیلم نشده چرا که بعد از حذف صدایم هم مشکل اکران «سنتوری» همچنان پابرجاست.
شایعاتی که در مورد اختلاف من و رادان وجود دارد را به طور کامل تکذیب می‌کنم. من و بهرام نه تنها هیچ‌گونه مشکلی با هم نداریم، بلکه مرتب با هم در تماسیم. «سنتوری» بدون تردید به لحاظ هنری برای من سودمند بود اما از لحاظ مالی منافع من در نظر گرفته نشد. پیشنهادهای زیادی برای بازیگری دارم اما خودم تمایل چندانی برای حضور در این عرصه ندارم، ترجیح می‌دهم که فعلا در یک حرفه فعالیت کنم.
دیگر قصد دوصدایی خواندن را ندارم...! با وجود مشکلاتی که بر سر راه خوانندگی‌ام وجود داشت اما هیچ‌وقت دلسرد نشدم چرا که این کار را با عشق انجام می‌دهم.
اوایل فقط برای دل خودم کار می‌کردم اما وقتی علاقه مردم را دیدم، تصمیم گرفتم دیدگاهم را راجع به ترانه‌هایم عوض کنم. در آلبوم جدیدم دیگر از کارهایی نظیر «نامادری» و «نفرین» نمی‌خوانم... شاید باور کردنش هم برای شما مشکل باشد اما من از موسیقی درآمدی نداشته‌ام. مدتی قبل به دلیل مشکلاتی که بر سر راه خواندنم به وجود آمده بود، حسابی دلزده شده و قصد داشتم دیگر نخوانم اما دوستانم با من صحبت کردند که برای موفقیت باید جلوی مشکلات ایستاد، نه اینکه میدان را خالی کرد.
__________________
منبع:http://forum.pacyrus.com/showthread.php?t=13385
